همانطور‌که می‌‍‍‍‍‍‌دانیم علاوه بر ازدواج دائم، ازدواج موقت هم که به صیغه معروف است، به رسمیت شناخته شده است. بعضی از مقررات عقد ازدواج موقت با ازدواج دائم فرق دارد؛ بطور نمونه، درازدواج موقت امکان طلاق وجود ندارد .
تفاوت ازدواج موقت با ازدواج دائم
مهمترین تفاوت در این است که ازدواج موقت همان‌طور که از نامش پیداست، موقت است و در زمان خوانده شدن عقد، یک مدت مشخص مثلا ۳ ماه برای آن تعیین می‌شود؛ طبق ماده ۱۰۷۶ قانون مدنی، مدت نکاح موقت باید کاملا معین شود. با گذشت زمان مشخص شده، مدت عقد موقت تمام می‌شود و زن و مرد مانند قبل به یکدیگر نامحرم می شوند. بنابراین اگر زن و مردی بعد از عقد موقت می‌خواهند به این رابطه ادامه دهند، لازم است مجدد صیغه جدیدی با مدت مشخص جدید خوانده شود.
اما اگر مدت عقد موقت طولانی‌تر مثلا پنج ساله است و در این بین زوج تمایل به ادامه رابطه نداشته باشند، همان‌طور که گفتیم امکان طلاق هم درازدواج موقت وجود ندارد. در این صورت چه می‌توان کرد؟
پاسخ اینجاست که شوهر می‌تواند در هر زمان در طول مدت عقد موقت، برای پایان دادن این رابطه زوجیت، مدت باقی مانده را به زن ببخشد و رابطه‌ای را که بین آن‌ها وجود دارد قطع کند.
زن چگونه می‌تواند ازدواج موقت را پایان دهد؟
درصورتی‌که در عقد موقت، شرط شده باشد که زن از جانب مرد وکالت در بذل مدت دارد یا این‌که بعد از عقد، یک وکالتنامه تنظیم شود که به زن حق بذل مدت بدهد، در این صورت زن هم می‌تواند به این رابطه پایان دهد. اما اگر چنین شرطی نشده باشد و وکالت شوهر به زن منتفی باشد، اگر ادامه زندگی مشترک برای زوجه عقد موقت با دشواری و مشقت فراوان همراه باشد، زن می تواند به استناد وضعیت عسر و حرج و با ملاک ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی به دادگاه خانواده مراجعه نماید و دادگاه خانواده در صورت احراز عسر و حرج زن در ادامه زندگی زناشویی ازدواج موقت، حکم به الزام زوج به بذل باقی مانده مدت صادر خواهد کرد و اگر زوج به اراده از اجرای حکم امتناع کند، نماینده دادگاه نسبت به اجرای حکم صادره اقدام خواهد کرد.